گفتگو با فهیمه یکی از مدل های برتر ایران
گفتگو با فهیمه یکی از مدل های برتر ایران
در کشور ایران با دیگر مناطق جهان شرایط کاملا متفاوتی دارد. مدل های ایرانی معمولا به طور زیر زمینی کار می کنند. چهره استخوانی و جذابی دارد با نگاهی نافذ. علاوه بر زیبایی صورت و اندام، دارای وقار و متانت خاصی است. اما نکته ای که نظرها را به خود جلب می کند بلندی قد اوست. آخر سر طاقت نمی آورم و می پرسم قد شما چقدر است؟
که می گوید 185 سانتیمتر! به اضافه قد ایده آلش چهره منحصر به فردی دارد که حاصل عمل های زیبایی نیست. از آن تیپ صورت هایی که به لطف علم پزشکی بارها و بارها در خیابان از روبروی ما رد می شوند. واقعا برای مدل بودن هیچ چیزی کم ندارد. فهمیه جزو مدل های برتر ایرانی است.
حتی می توان به او لقب قدیمی های این کار را داد. او از زمانی که مدلینگ با این شور و هیجان دنبال نمی شد برای دوستان و آشناها به عنوان مدل کار می کرد. یعنی از 10 سال پیش.وقتی قبول کرد که با هم گفتگو کنیم تاکید کرد که من حرف های زیادی دارم که شاید نتوانید چاپ کنید، اما می خواهم درد دل کنم.
دل پری داشت از مدلینگ و موسساتی که این روزها بازار داغی دارند. از جوان هایی که عشق به این حرفه دارند اما هیچ اطلاعی از آن ندارند. از مدل هایی که با کارهای خود باعث ایجاد فضای بی اعتمادی شده اند. این گفتگو انعکاسی از درد دل های یک مدل است؛ مدلی که می گوید مدلینگ به معنای واقعی در ایران وجود ندارد و در آینده نیز به جایی نخواهد رسید.
برای شروع فکر می کنم بهتر است از نحوه آشنایی تان با صنعت مدلینگ بگویید. اصلا چطور وارد این حرفه شدید؟
– من فارغ التحصیل رشته معماری از دانشگاه سوره هستم. در دانشگاه سوره به خاطر فضای هنری که دارد با خیلی از رشته های هنری آشنا می شوی. در زمانی که دانشجو بودم به خاطر استایلی که داشتم خیلی از بچه های دانشگاه به خصوص آنهایی که در رشته عکاسی بودند از من می خواستند برای پروژه هایی که دارند مدل باشم
تا اینکه پدر یکی از دوستانم که خودش آتلیه عکاسی داشت از من خواست برای نمونه کار آتلیه، مدل باشم. از آنجا بود که پای من به این حرفه باز شد.یادم هست ده سال پیش برای یک روز به من 100 هزار تومان دادند که نسبت به آن زمان دستمزد خوبی بود. من هم خیلی خوشحال بودم و با خودم می گفتم عجب کاری؛
برای یک روز 100 هزار تومان دادند. آن زمان هم مدلینگ به این شکل در ایران شناخته نشده بود و هر کسی اسم مدل روی خودش نگذاشته بود.
خانواده با این کاری که انتخاب کرده بودید مشکلی نداشتند؟
– مشکل که خیلی داشتند. پدرم اصلا راضی نمی شد. اولش فکر می کرد حالا چند جایی پیش دوست و آشنا رفتم و دارم به صورت تفریحی به موضوع نگاه می کنم اما وقتی دید من دست بردار نیستم شروع کرد به مخالفت کردن. اصلا راضی نمی شد و من واقعا برای این کار مبارزه کردم. هنوز هم خیلی راضی نیست.
با این که من همه کاری در مدلینگ انجام نمی دهم، همه لباسی نمی پوشم، همه مانتویی تن نمی کنم. در عکس ها سعی می کنم قوانین را رعایت کنم. در شبکه های مجازی هر عکسی از من نمی بینید و خیلی کارهای دیگر که بیشتر مدل ها برای کسب شهرت بیشتر در فضای مجازی انجام می دهند را انجام نمی دهم.
دلیل من برای پدرم همیشه این بود که من چه کاری می توانم انجام بدهم که چنین درآمدی داشته باشم. وقتی شرایط و معیارهای این کار را دارم و می توانم اینچنین پول به دست بیاورم چرا این فرصت را از دست بدهم. هنوز هم بعضی وقت ها پدرم از این کار ابراز ناخرسندی می کند و من می گویم هر موقع کاری پیدا کردم
که درآمدش همین قدر بود، دیگر ادامه نمی دهم. من الان بعد از 10 سال، کار دیگری نمی توانم بکنم. من برای مدل ماندن خیلی تلاش کردم و تن به هر کاری ندادم. همیشه آرام و بی سروصدا فقط به کارم فکر کردم. حتی در پرونده اخیر وزارت اطلاعات نیز من هیچ مشکلی نداشتم و برخوردی با من صورت نگرفت.
بعد از کار کردن با دوست و آشنا چطور تبدیل به یک مدل حرفه ای شدید؟ آژانس های مدلینگ یا کسی در موفقیت شما نقش داشت؟
– من با یک آرایشگر خیلی مطرح آشنا شدم و او به من پیشنهاد داد تا مدل آلبومش باشم. بعد از آن کار، من بیشتر شناخته شدم و از طریق او به مزون ها و آرایشگاه های دیگر معرفی شدم. یادم هست بعد از آن کار یکباره با هجوم پیشنهادهای مختلف مواجه شدم. از آنجا بود که من واقعا به صورت حرفه ای مشغول به کار شدم.
البته من با کمک دوستان وارد حرفه مدلینگ شدم اما در ادامه هیچ کس به من کمک نکرد. فقط اراده و انرژی خودم بود که باعث پیشرفتم شد. کار مدلینگ یک کار به شدت رقابتی است و اگر بخواهی درجا بزنی نفر دیگر جای تو را می گیرد.
خیلی از افراد برای به دست آوردن پول زیاد وارد این حرفه می شوند. واقعا مدل ها در ایران درآمد بالایی دارند؟
– در حال حاضر یک مدل حرفه ای از روزی یک میلیون تا سه میلیون تومان برای عکاسی درآمد دارد که برای شوهای زنده هم متفاوت است. البته این مبلغی که می گویم برای مدل های حرفه ای است، نه هر کسی. در خیلی از عکس هایی که در تبلیغات مزون ها و آرایشگاه ها می بینید از مدل حرفه ای استفاده نشده است.
بیشتر آنها حتی رایگان عکس می گیرند. ما در حدود 8 نفر مدل حرفه ای زن و 5 نفر مدل حرفه ای مرد داریم که از نظر من واقعا مدل هستند و استایل یک مدل را دارند. دستمزدهای شان هم برای یک روز در همین رنج قیمت است. بیشتر مدل های تازه کار برای شروع دستمزدی نمی گیرند. من خودم بعد از این که شناخته شدم دستمزدم از 500 هزار تومان شروع شد.
به نظر شما همین درآمد و دستمزد بالاست که الان بیشتر جوان ها را به سوی خودش جذب کرده؟ دخترها و پسرهای جوان که عشق مدلینگ دارند و به نوعی خودشان را یک مدل معرفی می کنند یا درصددند هر طوری که شده در این زمینه کار کنند.
– به هر حال شاید شنیدن این رقم ها وسوسه کننده باشد اما باید بدانند که در شروع کار به اینجا نمی رسند بلکه باید سال ها کار کنند تا به این دستمزد برسند اما مهم تر این است که درک کنند هر کسی نمی تواند مدل باشد. این کار فقط برای چهره های زیبا نیست. باید از استایل لازم که یکسری استانداردها را دارد برخوردار باشند.
بعضی وقت ها دختران جوانی به من پیغام می دهند که من می خوانم مدل باشم، به نظر شما شرایطش را دارم؟ من به بعضی از این ها اصلا نمی دانم چه باید بگویم. این که چطور به فکرش هم می رسد، خنده دار است. الان که به کمک عمل های زیبایی دیگر چهره زشت نداریم. همه صورت ها عمل شده و مصنوعی است و حتی شبیه هم اما در هیچ جای دنیا چنین افرادی که قیافه خود را با عمل درست می کنند، مدل نمی شوند.
یک مدل علاوه بر این که باید اندام خوبی داشته باشد باید از زیبایی طبیعی برخوردار باشد. به غیر از این ها باید بتواند درست راه برود یا در اصطلاح کت واک انجام دهد. بتواند ژست بگیرد. منحصر به فرد عمل کند. این موارد است که هر فرد باید در خود داشته باشد و بعد در مورد مدل شدن فکر کند. اما فقط دستمزدها و درآمد مدلینگ هم برای جوان ها جذاب نیست.
واقعیتی که الان وجود دارد این است که با این کار دیده می شوند، مطرح می شوند و به نوعی به شهرت می رسند، مثل بازیگرها. پیش خودشان فکر می کنند مدل شدن از بازیگری راحت تر است پس سراغ مدل شدن می روند. این شهرت به خصوص برای دخترها جذاب تر هم هست و از مزایای این شهرت بیشتر استفاده می کنند.
گفتید پیغام های زیادی دارید در مورد اینکه چگونه کار مدلینگ انجام بدهند. به نظر شما موسسات و آژانس های مدلینگ کمکی به این جوان ها می کنند؟
– من واقعا نمی دانم در جواب این پیغام ها چه بگویم. به نظر من این موسسات بیشتر جنبه کاسبی دارند. الان چند موسسه هستند که در این زمینه کار می کنند اما من واقعا شیوه ای را که به کار می برند، نمی پسندم. شنیده ام از هر فردی 600 هزار تومان می گیرند برای یک دوره که به اینها چند مورد را یاد بدهند اما اصلا کاری ندارند به اینکه ببینند طرف استعداد، توانایی و استایل این کار را دارد.
یا آژانس های مدلینگ که جوان های علاقه مند را جذب می کنند به آنها پولی نمی دهند اما خودشان با معرفی آنها درآمد کسب می کنند. واقعا بازار بی سروسامانی شکل گرفته است و من فقط به آنهایی که این کار را دوست دارند باید بگویم اگر واقعا توانایی اش را داشته باشند خودشان مطرح می شوند و در این کار می مانند نه اینکه زورکی بخواهند با فلان موسسه و آژانس خودشان را جا بزنند.
به نظر شما تب تند مدلینگ بین جوانان در ایران به کجا می رسد؟ چه آینده ای برای این کار می بینید؟
– هر دوره ای در جامعه موضوعی مطرح می شود و گرایش جوانان به آن زیاد می شود. مثلا یک دوره همه دنبال بازیگری و سینما هستند، دوره دیگر خوانندگی و رپری مد می شود. یک زمان همه در خانواده یک رپر داشتند و الان هم مدل شدن مد است. به هر حال دیده شدن، درآمد خوب، تصاویری که از زندگی و کار آنها دیده می شود، آنها را علاقه مند می کند. به نظرم این هم دوره دارد که می گذرد. ضمن این که مدلینگ در ایران به معنای واقعی وجود ندارد.
اگر بخواهیم خیلی جدی باشیم، کاری است که عرف و شرع ما خیلی نمی پسندد. وقتی خودشان وارد این کار بشوند و مشکلات آن را ببینند بیشتر آنها پا پس می کشند. همین پرونده ای که وزارت اطلاعات و قوه قضاییه آن را در مورد مدلینگ پیگیری کرد و به «عنکبوت» معروف شد، نشان دهنده مورد قبول نبودن این شغل است.
متاسفانه بعضی از افراد که در این حرفه هستند با درک پایین خود فضای مساعد برای پیشرفت کار مدلینگ را بهم می زنند و باعث می شوند جوی به وجود بیاید که جامعه ما آن را نپذیرد.