همراه با پوریا پورسرخ و ورزش تخصصی بدنسازی او
همراه با پوریا پورسرخ و ورزش تخصصی بدنسازی او
به طور جدی ورزش بدنسازی را دنبال می کند. این بازیگر سینما را همه با هیکل گرفتن هایش می شناسند. پوریا پورسرخ بازیگر مطرح و موفقی در سینما و تلویزیون است اما او در کنار بازیگری شغل دیگری هم دارد. آقا پوریا سال هاست ورزش را در اولویت کارهایش قرار داده و به اندازه اطلاعات خودش،
سوالات ورزشی جوانان را چه در فضای مجاز و چه در کوچه و خیابان جواب می دهد. او بیشتر از هر چیزی می خواهد جوانان را به سمت ورزش جذب کند و برای همین است که اطلاعاتش را در اختیار دیگران می گذارد تا آنها هم بتوانند پیشرفت کنند.
مجرای ورزش کردن پوریا سرخ از کجا شروع شد؟
– از بچگی ورزش را دوست داشتم، آن زمان بیشتر فوتبال را دنبال می کردم و به قول معروف فوتبالی بودم اما بعدها چون بدنسازی مد شد، من هم این رشته را دنبال کردم. خلاصه در سن و سال خودم، ورزش های مختلفی را تجربه کردم. راستش را بخواهید از نظر من همه آدم ها برای این که ورزش را شروع کنند
باید جلوی آینه با خودشان روراست باشند. برعکس چیزی که فکر می کنید، برای ورزشکار شدن در اول کار به یک بدن قوی و ورزیده و متناسب نیازی ندارید؛ تنها چیزی که باید در خودتان ببینید، انگیزه و علاقه است؛ جمع این دوتا که جمع شد، همه چیز حل می شود.
چه کسانی معمولا سراغ مربیگری یا مشاوره دادن می روند؟
– آدم هایی که سراغ ورزش می روند با خودشان روراست هستند. آنها می دانند که یک روز پیر می شوند و اگر ورزش نکنند، به مرور زمان از کار افتاده می شوند. به نظر من آدم هایی که خودشان را دوست دارند، بیشتر از دیگران ورزش می کنند و بیشتر سراغ حرفه های ورزشی می روند.
یک نکته مهم برای وارد شدن به شغل های ورزشی و از جمله مربیگری بدنسازی، داشتن علاقه است. علاقه یکی از پیش فرض های مهم این شغل است.
چطور باید افراد مشتاق ورزش را جذب کرد؟
– اولین راه گسترش دادن امکانات است تا جوانان در گوشه و کنار کشور بتوانند با رشته های ورزشی اول آشنا شوند و بعد آن را به عنوان یک شغل انتخاب کنند. هر کسی که وسعش می رسد، می تواند یک باشگاه ورزشی راه اندازی کند تا جوان ها و علاقه مندان در این مکان ورزش کنند.
کسی که ورزش را به عنوان یک شغل انتخاب می کند، قطعا تنها به دنبال پول درآوردن نیست. جنبه های دیگر این حرفه هم اهمیت زیادی دارد.
برای مربی شدن و انتخاب آن به عنوان یک شغل باید چه فاکتورهایی داشت؟
– کسی که می خواهد مربی شود باید خودش تناسب اندام داشته باشد. نمی شود کسی چاق باشد اما مربی شود و آموزش ورزشی دهد. مردم او را باور نمی کنند. بنابراین هر فردی که می خواهد این مرحله را بگذراند باید خودش به تناسب اندام برسد. البته نکته مهم دیگر،
داشتن اطلاعات و کسب مهارت های لازم در این زمینه است. یکی از اطلاعات مهمی که یک مربی باید داشته باشد، شناسایی دقیق مکمل های مجاز غذایی است تا بتواند آنها را به شاگردانش پیشنهاد بدهد.نکته حائز اهمیت در این زمینه این است که اینها دارو نیستند که تنها توسط پزشکان توصیه شوند.
یک مربی خوب هم می داند که هیچ وقت نباید برای کسی دارو تجویز کند. مربی ها کارشان مشاوره دادن به دیگران است. وقتی مربی مکملی را تجویز می کند، آن را می شناسند و می داند که برای بدن شما ضرری ندارد؛ به شرطی که این مربی اطلاعات کاملی در این باره کسب کرده باشد.
کسی که مانند شما می خواهد مشاور ورزشی شود باید حتما در کلاس های مربیگری شرکت کند؟
– بله اما بیشتر از آن باید تلاش کند. آدم در یک هفته و دو هفته ورزشکار نمی شود و یا نمی تواند به عنوان یک متخصص شناخته شود. کسی که می خواهد در این کار فعالیت کند می تواند در کلاس های مربیگری معتبری که در سراسر کشور برگزار می شود شرکت کند اما این کلاس ها به تنهایی کسی را مربی نمی کند. بعد از آن شما باید تلاش کنید و اطلاعات مختلفی جمع آوری کنید.
در این رشته هر چه از نظر ذهنی غنی تر باشید، موفق تر خواهید بود. اولین بودن، در این حرفه بسیار سخت است. استادان زیادی را می شناسم که سال هاست عمرشان را پای این کار گذاشته اند و امروز از درجه یک های این حرفه هستند. برای موفق شدن در این کار، نباید عجول بود. خیلی زود هم نباید حس مربیگری به آدم دست بدهد چرا که آن وقت کار خراب می شود.
مجوز کار برای مربیگری یا دادن مشاوره های ورزشی همان مدرکی است که از شرکت در کلاس های مربیگری به دست می آید؟
– مدرک همه جا هست. اگر شما طی یک ماه، هفته ای یک یا دو روز وقت بگذارید و در کلاس های مربیگری شرکت کنید، مدرکش را هم خواهید گرفت اما این مدرک به تنهایی ارزش آنچنانی ندارد. دنیای ورزش آنقدر گسترده است که نمی شود با یک یا دو ماه مربی شد.
بعد از آن باید خودتان بخواهید که متخصص شوید و تا وقتی هم که اطلاعات لازم و کافی را کسب نکرده اید، لطفا به کسی مشاوره ندهید. مجوز اصلی این کار، تجربه و پشتکار است.
یک مربی ورزشی چطور موفق می شود؟
– این که خودش تلاشگر، با پشتکار و قوی باشد و بتواند شاگردان خوبی تربیت کند.
یک مربی حتما باید باشگاه داشته باشد تا در کارش موفق شود؟
– نه. البته من قبلا باشگاه داشتم اما تصمیم گرفتم آن را جمع کنم و الان که تجربیاتم در این زمینه بیشتر شده، می خواهم دوباره این کار را راه بیندازم. شخصا دوست دارم اگر درآمدی دارم صرف ورزش کنم. برای باشگاه زدن باید یک هزینه اولیه داشته باشید که صرف خرید یا اجاره مکان و وسایل می شود. متاسفانه خیلی ها پولش را ندارند.
دستگاه های ورزشی هم عموما وارداتی هستند و هر کسی نمی تواند قطعات یا خود این وسایل را وارد کند. برای همین اگر می خواهید کار مربیگری و مشاور شدن را انتخاب کنید الزامی نیست حتما برای خودتان باشگاه داشته باشید، می توانید کارتان را با ارائه مشاوره های ورزشی درست به دیگران شروع کنید.
رمز موفقیت یک مربی چیست؟
– به روز بودن در این کار از هر چیز دیگری مهم تر است و شما باید به روز باشید. یک مربی حداکثر هر شش ماه یک بار باید اطلاعاتش را به روز کند و از مربی های باتجربه تر در این زمینه کمک بگیرد. اطلاعات ورزشی و زیستی هر روز در حال تغییر است شما اگر به اطلاعات قدیمی تکیه کنید، قطعا در این کار شکست خواهید خورد.
تبلیغات برای یک مربی یا مشاور ورزشی چقدر مهم است و تا چه حد در کار او تاثیر می گذارد؟
– اگر یک فرد واقعا مربی باشد، نیازی به تبلیغ ندارد. این روزها به جای مربی ها کسانی که از قضا تخصص زیادی ندارند، تبلیغ می کنند. استفاده از آدم های معروف در تبلیغ ورزش اشتباه است. آن هم وقتی این آدم معروف ها در زندگی واقعی شان برای ورزش وقت نمی گذارند. بحث مربیگری و تخصص شوخی نیست.
کسی که بخواهد مربی شود، به جای تبلیغ باید تجربه کسب کند. در رشته بد نسازی ما مربی های خبره و خوبی داریم که اگر از تمام آنها بپرسید چه کار می کنند، می گویند مدام در حال به دست آوردن تجربه های جدید هستند. تجربه ها مهم ترین سرمایه یک مربی به حساب می آیند چرا که این فرد در شغلش این تجربه ها و این اطلاعات را می فروشد.
اصلا مربیگری و کار کردن در حوزه ورزش سود دارد؟
– مربیگری و دادن مشاوره ورزشی شغل شریفی است. در این کار سود هست اما نه آنقدر که در کسب و کارهای دیگر می توان سود برد اما اگر کسی می خواهد یک شغل شریف داشته باشد می تواند سراغ این کار برود. به شرطی که در کنار تخصص، فوت و فن کوزه گری را هم بلد باشید.
هر کسی در این شغل فوت و فن خاص خودش را دارد. البته رونق گرفتن کسب و کار یک مربی به مد هم بستگی دارد. خدا نکند ورزشی مد شود؛ آن وقت کسب و کار مربی های آن رشته سکه می شود اما اصولا چیزی که بیشتر از سود برای یک مربی می ماند، تخصصش است.
توصیه های علی تبریزی مربی تیم ملی بدنسازی درباره فوت و فن های شغل مربیگری در ورزش
صندوقچه ای از تجربه
«علی تبریزی نوری» مربی تیم ملی بدن سازی، کسی است که پوریا پورسرخ در کنارش ورزش کردن را یاد گرفته و از او انگیزه می گیرد. این روزها علی تبریزی نه فقط برای پورسرخ بلکه برای همه جوان ها، انگیزه عجیبی شده تا به باشگاه بیایند و ورزش کنند. قبل از پرسیدن سوالات تخصصی از آقای تبریزی خواستیم درباره پوریا پورسرخ به ما بگوید: «پوریا از هنرمندانی است که به ورزش اهمیت زیادی می دهد.
او در کارش جدی است و وقتش را در باشگاه هدر نمی دهد. من فک رمی کنم پوریا هدف بزرگتری را دنبال می کند که به زودی به آن خواهد رسید. او آنقدر برای ورزشکار شدن انگیزه دارد که می تواند این انگیزه را به خوبی به دیگران منتقل کند.»
علی تبریزی راه رسیدن به موفقیت در حرفه مربیگری را برای مان توضیح می دهد: «کسی که قصد دارد وارد شغل مربیگری شود، قبل از هر چیز باید به یکی از اعضای خانواده اش مشاوره دهد. با این کار او یاد می گیرد که همه آدم ها به اندازه خانواده اش برایش ارزش دارند. اهمیت دادن به سلامتی آدم ها اولین چیزی است
که یک مربی باید یاد بگیرد. در مرحله بعد کسی که می خواهد مربی شود، بیاید برای پول کار کند. در این کار پول هست اما نه آنقدر که در تجارت های دیگر است. البته این را هم بگویم که شغل مربیگری آنقدر سود دارد که شما بتوانید از طریق آن امرار معاش کنید و هر قدر در این کار خبره تر شوید قطعا پولی که از آن در می آورید بیشتر خواهد شد.»
شرکت در کلاس های مربیگری به هزینه اولیه نیاز دارد، درست مانند هر حرفه دیگری که شما باید کلاس های مخصوص آن را بگذرانید: «دوره هایی که یک مربی باید ببیند در کمترین حالت از 350 هزار تومان شروع می شود و تا چند میلیون تومان هم ممکن است بالا برود. در این کار اگر سعی کنید بهترین باشید،
افراد زیادی به سراغ تان می آیند و شما می توانید با تعرفه ای که از نظرتان مناسب است با آنها کار کنید. این مبلغ می تواند از چند صد هزار تومان شروع شود و تا چند میلیون تومان هم ممکن است بالا برود.
در این کار اگر سعی کنید بهترین باشید، افراد زیادی به سراغ تان می آیند و شما می توانید با تعرفه ای که از نظرتان مناسب است با آنها کار کنید. این مبلغ می تواند از چند صد هزار تومان شروع شود و تا چند میلیون تومان هم برسد. بعد از مدتی این شما هستید که تصمیم می گیرید تجربه تان را چقدر بفروشید.»
بحث مهم در مربیگری این است که آیا کلاس های پرورش مربی واقعا مربی تربیت می کنند؟ «کلاس های یک روزه و چند روزه ای وجود دارد که از قضا مدرک هم ارائه می کنند اما مربی تربیت نمی کند. مربی واقعی خودش باید تجربه کند. این روزها علاقه افراد به مدرک گرایی آنقدر زیاد شده که برای شان فرقی نمی کند چقدر اطلاعات و تجربه دارند.
اگر می خواهید مربی شوید مجوزتان اطلاعات و تجربه تان است نه مدرکی که می گیرید؛ از طرفی در این کار ما به هر کسی مربی نمی گوییم، مربی یک مدال آور یا یک قهرمان نیست. این فرد باید دوره های تئوری و آکادمیک را پشت سر بگذارد و عمرش را صرف کسب تجربه کند.»
این روزها مربی های زیادی در همین کلاس های چند روزه تربیت می شوند اما کمتر کسی به آنها اعتماد می کند، از مهم ترین کارهای یک مربی واقعی، جلب اعتماد ورزشکاران است: «در این حرفه صداقت خیلی جواب می دهد. با آدم هایی که می خواهند از شما مشاوره بگیرند باید روراست باشید. به عبارت بهتر، دیگران را الکی امیدوار نکنید تا پول شان را خرج چیزی کنند که نمی شوند.
به علاوه کیفیت کار یک مربی باید بالا باشد تا متقاضیان بیشتری هم داشته باشد. با زبان می توان اعتمادها را جلب کرد اما اگر فردی از نظر کیفی ضعیف باشد، مشتری هایش را از دست می دهد. یک مربی باید شجاعت داشته باشدو اگر اطلاعات کافی ندارد و یا نمی تواند کاری را انجام دهد،
به دیگران بگوید این افراد باید توانایی «نه» گفتن را هم داشته باشند و در مقابل خواسته های نامعقول دیگران با صراحت نه بگویند.»